1. قطع کردن انگشتان
قبیله «دانی»، ساکنان بومی زمین‌های حاصل‌خیز غرب گینه نو هستند. اعضای این قبیله برای نشان دادن اندوه خود در مراسم تدفین، انگشت‌های خود را قطع می‌کنند و سپس صورت خود را به خاک و خاکستر آغشته می‌کنند. آنها انگشتان خود را برای نشان دادن عشق و علاقه به کسی که دوستش داشتند قطع می‌کنند و نزدیکان اصلی فرد فوت شده دست قطع شده خود را همراه با جنازه خاک می‌کنند. این عضو قطع شده نمادی از بدن و روح بازماندگان است که همواره در کنار متوفی خواهد ماند و با او زندگی می کند. تعداد انگشتان قطع شده یک فرد نشان دهنده این است که وی چند نفر را دوست داشته است و در برخی مواقع فرد برای مراسم تدفین همسرش انگشتی برای قطع کردن و اجرای مراسم ندارد!
2. رقص با مردگان
«فامادیهانا» نام یک جشن و رسم است که در اکثر مناطق روستایی و شهری ماداگاسکار برگزار می‌شود اما بیشتر میان اجتماعات قبیله‌ای رایج است. در این مراسم تشییع جنازه، افراد مردگان خود را از دورن تابوت بیرون می‌آورند و دوباره آنها را در پارچه‌هایی نو می‌پیچند و با مردگان در اطراف قبر با پخش موزیک می‌رقصند. در واقع این مراسم ادای احترامی به مردگان و خانواده آنها پیش از رهسپار کردن مردگان به مکان دفن دائمی آنهاست. در این مراسم بستگان فرد فوت شده بهترین لباس‌های خود را به تن می‌کنند و تمامی نزدیکان متوفی نیز دعوت می‌شود. انگیزه اصلی از این جشن و پایکوبی در هنگام دفن مردگان این است که آنها معتقدند فرد فوت شده به سمت خدا بازگشته و مجددا متولد شده است.
3. دستکش مورچه گلوله
این یکی از دردناکترین رسوم در قبایل آمازون است که اگر در این مراسم شرکت نکنید نمی‌توانید مرد شوید. زمانی که پسران به سن خاصی می‌رسند به همراه پسران بالغ دیگر به درون جنگل رفته و مورچه گلوله (نوعی مورچه) می‌یابند. نیش این حشرات بسیار دردناک است. نام آین مورچه‌ها از آنجایی «مورچه گلوله» انتخاب شده است که درد نیش آنها با درد اصابت گلوله به بدن مقایسه شده است. مورچه‌ها پس از جمع‌آوری با نوعی ماده مخدر گیاهی به خواب می‌روند. سپس مورچه‌ها را در حالت خواب ناشی از مواد مخدر داخل یک دستکش بافته شده قرار می‌دهند. این حشرات زمانی که بیدار می‌شوند خود را محبوس در دستکش می‌یابند و بسیار عصبانی و تهاجمی هستند و در این هنگام پسران تازه به بلوغ رسیده باید طی 10 دقیقه این مورچه‌ها را در دستکش نگه داشته و درد آن را تحمل کنند و بعد از 20 مرتبه تکرار این مراسم پسران جوان ثابت می‌کنند که مرد شده‌اند.
4. جنگ گوجه فرنگی توماتینا
بزرگ‌ترین جنگ گوجه فرنگی در جهان که هر ساله در آخرین چهارشنبه ماه اوت در نزدیکی شهر والنسیا در کشور اسپانیا برگزار می‌شود و طی آن ده‌ها هزار نفر از اقصی نقاط جهان در این جشنواره گرد هم می‌آیند تا یکصد تن گوجه فرنگی را در یک نبرد خیابانی به سوی یکدیگر پرتاب کنند. درباره نقطه آغازین این مراسم نظریه‌های زیادی مطرح شده است که معروف‌ترین آن به سال 1945 بازمی‌گردد، زمانی که جوانان شهر تلاش می‌کردند در رژه‌ی موزیسین‌ها، غول‌پیکرها و کله‌گنده‌ها جایی برای خودشان داشته باشند و به همین دلیل یک دعوای تمام عیار در میدان اصلی شهر به راه انداختند و در این گیر و دار یک بازار میوه قربانی خشم و هیاهوی جمعیت شد. مردم آن قدر به طرف همدیگر گوجه‌فرنگی پرتاب کردند که سرانجام نیروی پلیس مجبور به دخالت شد و به نبرد گوجه فرنگی پایان داد. «توماتینا» در سال‌های اوایل دهه‌ی 1950 ممنوع بود، اما شرکت‌کنندگان به این موضوع اهمیتی نمی‌دادند و حتی به قیمت دستگیر شدن هم از پرتاب گوجه‌فرنگی دست برنمی‌داشتند. چند سال بعد ممنوعیت این جشن لغو شد و تعداد شرکت‌کنندگان، و البته تعداد گوجه‌فرنگی‌های قربانی‌شده بیشتر و بیشتر شد تا به شکل امروزی درآمد.
5. هاکا در نیوزلند
تا حالا رقص قبیله های آفریقایی رو دور آتیش دیدین؟ حرکات خاصی که انجام میدن و اداهایی که درمیارن رو یادتونه؟ باید بگم که اعضای قبیله مائوری تو نیوزلند یه رسم سنتی و قدیمی شبیه به همین حرکات دارن که بیشتر شبیه کُری خوندنِ قبل جنگه، این رسم شامل حرکات عجیبی مثل غرولند کردن زیر لب، حرکات عجیب صورت، صداهای عجیب و غریب، حرکت دادن زبون و پایکوبی کردن میشه و در زمان های قدیم برای ایجاد ترس و وحشت در دل دشمن انجام می شده، هرچند که کاربردهای دیگه ای هم داشته، مثل صلح کردن، خوش آمدگویی و نشون دادن احترام. افرادی که این رسم رو از نزدیک دیدن، نظرشون اینه که این حرکات عجیب، نوعی از هنر بومی و قبیله ای و یادآور شکل ابتدایی نمایشه، البته در حال حاضر این رسم بیشتر در هنگام شروع بازی های ملی، به خصوص بازی های فوتبال و راگبی انجام میشه.
6. بایانیهان در فیلیپین
